Παρών ο ΕΛΣΕΤ στο Μουσείο Τυπογραφίας

Κατά τη διάρκεια των εκδηλώσεων ο ΕΛΣΕΤ είχε την ευκαιρία να παρουσιάσει τη δράση του, αλλά και την προσφορά και το ρόλο της ετικέτας στην αλυσίδα της συσκευασίας.

Το βασικό κοινό ήταν σπουδαστές γραφικών τεχνών, προς τους οποίους ο ΕΛΣΕΤ απηύθυνε πρόσκληση για εξειδίκευση και επαγγελματική ενασχόληση σε ένα κλάδο που παρουσιάζει διαρκή εξέλιξη και πολλές προοπτικές.

H παρουσίαση του Συνδέσμου από τον γεν. γραμματέα του ΕΛΣΕΤ κ. Θ. Καλκαβούρα και το οπτικοποιημένο υλικό:
 

Ετικέτα, ο «αφανής ήρωας»

Ταμπέλα, ταμπελάκι, μακέτα, μοκέτα, ζωγραφιά, κλισέ, χαρτάκι, χαρτόνι, κορδέλα, κονκάρδα κάρτα, καρτέλα, σήμα, φίρμα, σχέδιο, εικόνα, επιγραφή, αυτοκόλλητο: Ήταν κάποιες από τις ονομασίες που δίνανε στον άγνωστο «επισκέπτη» που εμφανίστηκε πριν από μερικές δεκαετίες, όταν άρχισε η επανάσταση στη συσκευασία, και κάλυπτε μια βασική ανάγκη: Την αναγνώριση του προϊόντος από τη συσκευασία. Κάπως έτσι καταλήξαμε στη σημερινή ονομασία: την αυτοκόλλητη ετικέτα.

Τα χρόνια περνούσαν και η «επανάσταση» φούντωσε. Το τοπίο στη συσκευασία μεταμορφώνεται συνέχεια. Το χύμα του μπακάλη έγινε σακούλα χάρτινη, πλαστική, σκληρή συσκευασία tetra pack. Το απορρυπαντικό σκόνη στο χαρτονένιο κουτί έγινε υγρό σε πλαστικό μιας χρήσης και μετά συμπυκνωμένο σε φιάλη με καπάκι – μεζούρα. Το γάλα δεν διατίθεται πια σε γυάλινα μπουκάλια με σκαλισμένη πάνω τη φίρμα του εργοστασίου εμφιάλωσης, αλλά σε πλαστικό ή χάρτινο μπουκάλι με ετικέτα που αναφέρει τη φίρμα, το βάρος,  τα λιπαρά που περιέχει, τον τόπο παραγωγής, την ημερομηνία λήξης και όποιες άλλες πληροφορίες θεωρείται απαραίτητο να αναφέρονται.

Οι εποχές δεν άλλαξαν όμως μόνο ως προς τον τρόπο και τη μέθοδο συσκευασίας. Άλλαξαν και ως προς τις ποσότητες από κάθε προϊόν που πρέπει να διαθέσει η εταιρία που το παράγει. Κάποτε πολλά σπίτια, ακόμα και γύρω από την Αθήνα έτρεφαν κότες. Κάποιοι είχαν και κατσίκα. Οι μονοκατοικίες επέτρεπαν την παραγωγή λαχανικών που κάλυπταν τις περισσότερες οικογενειακές ανάγκες. Επί πλέον, οι κάτοικοι του Λεκανοπεδίου της Αττικής πολλαπλασιάστηκαν από τη δεκαετία του ’60 και μετά.

Το κοτόπουλο λοιπόν, το αυγό, το γάλα, το κρέας, τη ντομάτα, το λάχανο πρέπει να τα αγοράσουν αυτοί που οι γιαγιάδες τους τα είχαν στην αυλή τους. Αυτό δεν έφερε μόνο την ανάγκη για περισσότερα τυποποιημένα προϊόντα. Οδήγησε και στη δημιουργία του σούπερ μάρκετ με τα μεγάλα ψυγεία, τα πολλαπλά ράφια και τους διευρυμένους αποθηκευτικούς χώρους, αφού τα παλιά μπακάλικα δεν μπορούσαν πια να εξυπηρετήσουν ούτε τόσους πελάτες ούτε τόσα προϊόντα.

Και όλα αυτά μαζί «γέννησαν» την ανάγκη της συσκευασίας. Και αναπόσπαστο κομμάτι της συσκευασίας είναι η ετικέτα. Δίνει «ταυτότητα» στο προϊόν. Δηλαδή, παρέχει τη δυνατότητα στον καταναλωτή να επιλέξει με την πρώτη ματιά, σε μηδενικό χρόνο, αυτό που θέλει.

«Μαγικό χαρτάκι», αλλά και «αφανής ήρωας» λοιπόν η ετικέτα. Καθιστά ελκυστικό ένα προϊόν στο ράφι, αλλά κρατάει μυστική τα δική της «ταυτότητα».   

Η ετικετοποιία είναι μια αυτόνομη βιομηχανία που λίγα κοινά έχει με την κλασική τυπογραφία, αν και οι πολλοί νομίζουν ότι πρόκειται για το ίδιο πράγμα. Ούτε τις ίδιες μηχανές χρησιμοποιεί ούτε το ίδιο χαρτί ούτε τους ίδιους τεχνικούς. Και, βέβαια, εξυπηρετεί τελείως διαφορετικούς σκοπούς.

Η ετικέτα πρέπει σε λίγο χώρο να «πει» πολλά, να τυπωθεί με ευκρινή χρώματα, να κολλήσει καλά στη συσκευασία, να ελκύει τον αποδέκτη, να αποτελεί μια εναλλακτική μορφή διαφήμισης του προϊόντος και πολλά άλλα που απαιτούν πολύ χώρο να εξηγηθούν.

 Επί πλέον, «ντύνοντας» τα ελληνικά προϊόντα που διατίθενται στο εξωτερικό, η ετικέτα γίνεται ο «πρεσβευτής» της εγχώριας παραγωγής στις διεθνείς αγορές. Δεν αποτελεί απλώς την τελευταία πινελιά πριν ένα προϊόν τοποθετηθεί στο ράφι κάποιου καταστήματος ξένης χώρας. Η ετικέτα ακολουθεί τη συσκευασία στο ράφι, στο χώρο φύλαξης, στο χώρο κατανάλωσης, στον κάδο σκουπιδιών, ακόμα και στο… ΧΥΤΑ. Πρέπει να είναι φιλική προς το περιβάλλον και να αφαιρείται εύκολα από τον περιέκτη, ώστε να είναι εύκολη η ανακύκλωση. Και μην ξεχνάμε ότι και στον κάδο απορριμμάτων αναγνωρίζουμε ένα προϊόν από την ετικέτα του.

Αλήθεια, μπορεί κανείς να φανταστεί ένα προϊόν στο ράφι του σούπερ μάρκετ ή οποιουδήποτε άλλου εμπορικού καταστήματος χωρίς την «ταυτότητά» του; Χωρίς δηλαδή τη δυνατότητα να γνωρίζει τι είναι αυτό που αγοράζει ή ποια εταιρία, το εμπορεύεται; Χωρίς να αναφέρει σε ποια χώρα έχει παραχθεί; Αν όχι, δεν μπορεί να το φανταστεί χωρίς ετικέτα.

Η ετικέτα δεν «ντύνει» κάποια προϊόντα ή κάποιες ομάδες προϊόντων. «Ντύνει» όλα τα συσκευασμένα προϊόντα που διακινούνται με οποιοδήποτε τρόπο στην αγορά: Τα τρόφιμα οποιασδήποτε μορφής, τα κρασιά, τα ποτά, τα απορρυπαντικά, τα φάρμακα, τις τσάντες με τα ρούχα, τα λιπαντικά, τα λιπάσματα και ό,τι μπορούμε να φανταστούμε.

Όλα αυτά δεν γίνονται με μια απλή εκτύπωση που μπορεί να κάνει μια μονόχρωμη μηχανή, αν βέβαια πετύχουν οι συμπτώσεις των χρωμάτων. Στην ίδια μηχανή και στον ίδιο χρόνο, εκτός από την πολύχρωμη εκτύπωση πρέπει να γίνουν το βερνίκωμα, η χρυσοτυπία, η μεταξοτυπία, η πλαστικοποίηση και πολλά άλλα. Και δεν συγχωρούνται λάθη και ατέλειες. Πρέπει να γίνουν όλα συγχρονισμένα, όλα γρήγορα, όλα σωστά.

Για να γίνουν όσα πρέπει, όπως πρέπει, εφαρμόζουμε τις πιο σύγχρονες τεχνολογίες: offset, letterpress, silk, pot foil κ.λπ.

Για να φτάσουμε στο τελικό αποτέλεσμα λοιπόν πρέπει να περάσουμε από πολλά στάδια: Το design, το prepress, το printing, το finishing, ο ποιοτικός έλεγχος, η έρευνα και ανάπτυξη και πολλά άλλα. Το πιο σημαντικό στάδιο από όλα όμως είναι αυτό που δεν σταματάει ποτέ: η συνεχής εκπαίδευση και η επιμόρφωση των ανθρώπων που στελεχώνουν την ετικετοποιία. Μόνο έτσι μπορούμε να βρισκόμαστε πάντα ένα βήμα μπροστά από τις εξελίξεις και να προλαβαίνουμε τις απαιτήσεις της αγοράς πριν γίνουν επιτακτικές.

Μεγάλος άγνωστος η ετικέτα. Γι’ αυτό και γοητευτικός. Αξίζει λοιπόν να τον γνωρίσετε. Καλούμε τους νέους ανθρώπους που έχουν όρεξη για δουλειά, δημιουργικότητα, φιλοδοξίες και όνειρα για καριέρα να «στρατευτούν» στην ετικετοποιία και να την ανεβάσουν ακόμα πιο ψηλά.

Το μέλλον ανήκει σε όσους το «κυνηγούν».

Σας ευχαριστούμε